کتاب پیش‌رو یک هدف اصلی را پیگیری می‌کند و آن یافتن نسبت هنرمندان اصفهانی با هنر معاصر است. برای رسیدن به این هدف ابتدا در دو مقاله‌ای که در بخش اول کتاب آمده به تعریف هنر معاصر و بررسی مولفه‌ها و مضامین آن در مقابل هنر سنتی پرداخته است. در این بخش محمدعلی نقی‌زاده به توصیف هنر معاصر و امیر مازیار با نگاهی انتقادی به هنر سنتی پرداخته‌اند.
سپس نویسندگان کتاب در بخش دوم با توجه بر شهر و هنرمندان اصفهان در چند مقاله روی مسیر نوگرایی در هنر اصفهان کار کرده‌اند که به معرفی کوتاهی از دو مقاله اول می‌پردازم. 
در این بخش و در مقاله اول، نویسنده با طرح این سوال که تاریخ اصفهان نو از کجا آغاز می‌شود، از چهارصد سال پیش بحث را شروع می‌کند و مسئله نوجویی را از اصفهان عهد صفوی مورد بررسی قرار می‌دهد.
مقاله دوم از دوران پهلوی و پس از انقلاب هنر سنتی اصفهان را مورد بررسی قرار می‌دهد و سپس به چگونگی پیدایش شاخه‌های جدید هنری و رسانه‌های نوین نظیر پرفورمنس و ویدئو‌آرت در اصفهان می‌پردازد.