حقیقت و وجود تلاشی است برای بنیاد نهادنِ نوعی اخلاق بر پایۀ هستی‌شناسی. سارتر در این کتاب، با تکیه بر تفسیر هایدگر از مفهوم یونانی «آلثیا» یا حقیقت به مثابۀ ناپوشیدگی، می‌کوشد امکان‌ها و شرایط ناپوشیده‌سازی حقیقت توسط «عمل» آزاد انسانی را تبیین و «مسئولیت» انسان در قبال «حقیقت» و «تاریخ» را تحلیل و بررسی کند.

در میان نوشته‌های دوران پختگی سارتر که پس از مرگش انتشار می‌یابند، این اثر تا جایی که ما می‌دانیم تنها نوشته‌ای است که یک متن کامل محسوب می‌شود. در این کتاب، نویسندۀ هستی و نیستی درصدد است تا نقشِ ایدۀ حقیقت را در بین‌الاذهانیت انسان‌ها ارزیابی کند.