وقتی کتاب هنر و زیبایی در قرون وسطی را باز می‌کنی، انگار اومبرتو اکو دستت را می‌گیرد و به سفری عمیق در قلب قرون وسطی می‌برد. اکو، این قصه‌گوی بزرگ فلسفه و هنر، با کلماتش دنیایی را زنده می‌کند که پر از نور، رنگ و معناست. این فقط یک کتاب نیست؛ درک احساس زیبایی‌‌شناسي عمیقی است که قرن‌ها پیش، قلب و روح انسان‌ دوران قرون وسطایی را تسخیر کرده بود. در ادامه، از تأثیر اکو و چرا این کتاب ارزش خواندن دارد می‌گویم.

اکو، جادوگر کلمات و اندیشه<br>
اومبرتو اکو برای من بیش از یک نویسنده است؛ او معلمی است که با هر جمله‌اش، در آثارش، از رمان گرفته تا پژوهش، چشمانت را به شگفتی‌های پنهان تاریخ باز می‌کند. در هنر و زیبایی در قرون وسطی، او با عشقی بی‌پایان به فرهنگ و فلسفه، نشانت می‌دهد که قرون وسطی، برخلاف تصور رایج، نه‌فقط تاریکی، بلکه دریایی از نور و معنویت بود. اکو مثل یک نقاش، با قلمش تصاویری از کلیساهای گوتیک و ایده‌های فیلسوفانی مثل آگوستین و آکویناس می‌کشد که هنوز هم نفس‌ می‌کشند.

چرا این کتاب را باید خواند؟<br>
این کتاب فقط درباره زیبایی نیست؛ درباره این است که چطور انسان‌ها در هر دوره‌ای، حتی در سخت‌ترین زمان‌ها، به دنبال معنا و الوهیت بوده‌اند. اکو نشان می‌دهد که برای مردم قرون وسطی، هر رنگ، هر پرتو نور و هر اثر هنری، نشانه‌ای از خدا بود. خواندن این کتاب مثل قدم زدن در کلیسایی گوتیک است؛ جایی که نور از شیشه‌های رنگی می‌گذشت و قلب انسان آن دوران را گرم می‌کرد. اکو ما را به این باور می‌رساند که زیبایی، حتی امروز، می‌تواند روحمان را نجات دهد.<br>
تأثیر اکو فراتر از این کتاب است. او چه در رمان‌هایش با داستان‌سرایی‌ اعجاب‌انگیزش و چه در این کتاب با تحلیل‌هایش، ما را به فکر کردن دعوت می‌کند. او به ما یاد می‌دهد که تاریخ فقط گذشته نیست؛ آینه‌ای است برای فهم خودمان.

یک محدودیت کوچک، اما بی‌اهمیت<br>
شاید این کتاب با ۱۳۰ صفحه کمی کوتاه باشد و بعضی موضوعات را عمیق‌تر بررسی نکرده باشد. شاید هم عده ای انتقاد کنند که تمرکز اکو روی اروپا و هنر دینی، بخشی از داستان را نگفته گذاشته است. اما این‌ انتقادات در برابر جادوی قلم اکو رنگ می‌بازند. زیرا او با هر کلمه، عشقش به زیبایی و انسانیت را به ما هدیه می‌دهد.