نام تبریز: منابع ارمنی تاکید می کند که نام شهر در قرن پنجم (بلکه چهارم) میلادی تورژ Thavrež بود و هم به پارسی تورز Tavrez تلفظ کرده اند (Hübschmann) و آن در زبان فارسی متداول به معنی "تب ریز" و "تب پنهان کن" و به قول اولیا چلبی"ستمه دوکوجو" است و احتمال می رود این تسمیه یعنی "پنهان کننده تف و گرما" با جنبش های آتشفشانی کوه سهند مربوط باشد. 
 تاریخ تبریز 
نوشته: ولادیمیر مینورسکی 
به کوشش :غلامرضا طباطبایی مجد
ص؛ ۳۴_۳۵