عاشقانی که از مشکلات و حوادث پر فراز و نشیب گذشته ‏اند و برای امنیت به قوطی باواریا پناه برده‎ اند، بچه هیولایی سر راهی که در زایشگاه مشکل ساز شده، مردمانی که برای آمرزش مُردار مومن بزرگ خود را می پزند و می خورند و مردی که باید بجای آن مومن قرار بگیرد، پدری که برای تولد دختر بچه ‎اش اسلحه می خرد و با هم شروع به قتل می کنند، جوانی که بخاطر مردن مادرش در هنگام تولدش جلاد نام گرفته و تصمیم می گیرد که به یک جلاد تبدیل شود، مردی که بیکار است و فرزند هفت ساله‌اش نان آور خانواده می شود و پول تو جیبی به او می دهد و می‏ خواهد بجای او در کنار زنش بخوابد، مردی که برای شاد کردن دخترش از محل کار مرخصی می گیرد و دزد دریایی می‎شود و از عابران زورگیری می‎ کند، سگی که در اداره پلیس استخدام می‌شود و از جمع آوری اراذل تا رشوه گیری از فروشنده ‎های مواد را انجام می دهد، شخصی که شغلش عشق بازیست و خدمات مربوط به عشق انجام می ‎دهد، پدری مالیخولیایی که همه چیز و همه کس را دشمن فرضی می داند و از آنجا که آدمی منطقی است به فرضیه ‎ها اعتماد نمیکند، عروس و دامادی که در پناهگاه بدنیا آمده و بزرگ شده‌اند اما نمی دانند از شر چه چیز در پناه هستند و می خواهند برای ماه عسل به انتهای پناهگاه بروند، اداره پلیسی که آموزش می دهد بازرس ژاور شخصیت مثبت در بینوایان است و ژان والژان مردی پلید است و کشیش اشتباه بزرگی کرده، مردی که در کارگاه تعویض اعضا کار می کند و عاشق یک قلب بیرون از سینه می شود که مال زنی ساده دل بوده که از آن به تنگ آماده است، شخصی که به تماشا تلویزیون اعتیاد پیدا کرده است، و داستانهای عجیب از این دست که در جهانی آشنا ولی کاملا متفاوت از آنچه میشناسیم رخ می‌دهند، هر کدام سوالی نانوشته در پایان خود بجا می گذارد که ارزش فکر کردن دارد.
فضای داستانهای کتاب باواریا در عین این که با فضای حقیقی مشابهت بسیار زیادی دارد اما اشیا، احجام، حیوانات، هنجارها و رویدادها ملزم به پیروی از سنتهای این جهانی نیستند و در فضایی فراواقع گرایانه به آشنایی زدایی می‎ پردازد. نوشته‎های تقی ‎زاده سرشار از شعار و جملات تاثیر گذار و به اصطلاح سنگین است. فضا سازی بسیار تصویری و تعلیقی بر داستانها حاکم است. در حالی که در نگاه اول ممکن است داستانها سطحی و بی معنی به نظر بیایند اما نویسنده در پس هر داستان حرفی برای گفتن دارد ولی نه نتیجه گیری خود را عنوان می کند و نه چیزی به خواننده تحمیل می‎ کند، هر داستانِ به ظاهر مضحک سوالی را در ذهن به وجود می آورد و خوانش مخاطب از حقایق روزمره را به چالش می‎ کشد

داستانهای هادی تقی‌زاده فقط به طرفداران خاص خودش پیشنهاد می شوند چرا که اگر به این سبک از داستان علاقه‌مند نباشید و پذیرای فضای حاکم در داستانها نباشید سردرگم و کلافه کتاب را رها خواهید کرد