کتاب حاضر، پژوهشی است در باب "استعلا "و طرح امکان ذاتی آن در آرای فلسفی مارتین هایدگر 1889ـ 1976(فیلسوف آلمانی) .پرسش اساسی نگارنده آن است  که" :آیا اساسا استعلا امکان پذیر است یا خیر؟ "نگارنده در مقدمه کتاب می گوید : "طرح مسئله استعلا در واقع تلاش برای رسیدن به فهم جدیدی از هستی، آدمی، ادراک،  نسبت آدمی با عالم، و معنا و مفهوم حقیقت است، فهمی که متمایز از آن نحوه  تلقی و درکی است که در سنت مابعدالطبیعه دیده می شود....اساس و جوهره تفکر  هایدگر چیزی نیست مگر اثبات امکان ذاتی استعلا ;به این معنا که نه فقط استعلا  امکان پذیر است، بلکه نحوه هستی آدمی و حقیقت ذاتی وی عین استعلا است ."با  توجه به این که بررسی ارزش و اعتبار تفسیر "هایدگر "از استعلای "امانوئل  کانت "مبحث محوری کتاب را تشکیل می دهد، نگارنده خاطر نشان می کند" :اما  تفسیر هایدگر از کانت، همچون سایر دیدگاه ها و نقطه نظرهای وی، آن چنان  مناقشه آمیز و بر خلاف اجماع است که برخی از مفسران و کانت شناسان رسمی را  به انتقادهای سختی نسبت به وی واداشته است تا آن جا که خوانندگان آن بخش  از آثار هایدگر که به کانت و تفسیری از کانت اختصاص دارد، همواره در این  تردید خواهند بود که آیا به راستی این آثار تفسیری از کانت است یا هایدگر،  فلسفه استعلایی کانت را صرفا به منزله دستاویزی برای بیان نقطه نظرهای خاص  خویش مورد بهره برداری قرار داده است و نقد عقل محض کانت صرفا محملی قرار گرفته  تا از طریق آن هایدگر مفاد اثر خویش، "وجود و زمان"، را به نحوی تکرار کند ... هایدگر برخلاف غالب مفسران کانت، معتقد است که نقد عقل محض به هیچ وجه کتابی  در باب معرفت شناسی و نظریه شناخت نیست، و آن چه که پرسش و مسئله اساسی این  کتاب را تشکیل می دهد، نه تلاش برای انکار امکان مابعدالطبیعه، بلکه تلاش به  منظور پی ریزی مبانی مابعدالطبیعه است .اما به اعتقاد هایدگر، کانت نتوانست  در انجام این هدف موفق شود "و این عدم موفقیت عمدتا به علت توجه زیاد کانت  به سوبژکتیویسم بود .