مهمترین مزیت کتاب کوتاه بودن آن است. تازه با این وجود هم، برای من شروع مفید کتاب از اواسط آن بود.

صوتی در کتاب راه گوش کردم.
جمله هایی که دوست داشتم:

هیچوقت هیجان مساوی با حس رضایت ناشی از انجام کامل کارها نیست. (  هرچند تعداد دفعه هایی که این را تجربه کرده ام کم بوده، اما واقعا جزو خاطره های بسیار عالی ام است)

خودآگاهی کلید ایجاد تغییرات بزرگ است.

وقتی سطح تحریک بیشتر و بیشتر افزایش می یابد، انجام وظایف رفته رفته مشکلتر و مشکلتر می شود.


        

          سه نوع سم‌زدایی
۱. ۴۸ ساعته
۲. ۲۴ ساعته
۳. جزئی
سه گام تا سم‌زدایی موفق
۱. شناخت بزرگترین منابع حواس‌پرتی
۲. افزایش اصطکاک 
۳. ایجاد برنامه‌ای جایگزین

این کتاب تو شش فصل به یکی از دغدغه‌های انسان عصر تکنولوژی می‌پردازه؛ اینکه چطور برای جلوگیری از تحریک بیش از اندازه و رسیدگی به وظایف اصلی، سم‌زدایی دوپامین داشته باشیم.
تیبو موریس بعد از طرح مسئله و توضیح کارکرد دوپامین، سه نوع سم‌زدایی رو مطرح می‌کنه و گام‌هایی برای موفق بودن اون پیشنهاد می‌ده. در نهایت هم با نکات تکمیلی و توصیه‌هایی برای جلوگیری از بازگشت دوپامین، کتاب تموم می‌شه. من کتاب رو به صورت صوتی از طاقچه، با صدای مجید قائدی گوش کردم که حدود یک ساعت بود.
راستش ما سر کلاس‌های سواد رسانه‌ای تو بحث رژیم مصرف درباره‌ی این موضوع صحبت می‌کنیم و برای همین نکته‌ی تازه‌ای برام نداشت. با این حال، یادآوری توصیه‌ها برام خوب بود و مرورش می‌تونه برای کسایی که تو این فضا نیستن مفید باشه.
        

          کوتاه و مختصر
اما دوس داشتم درمورد چیزی فراتر از فضای مجازی حرف میزد و دوپامین رو در مسائل مختلف دیگه ایم بررسی میکرد