رمان زنگبار یا دلیل آخر اثر آلفرد آندرش (نویسنده‌ی آلمانی، ۱۹۱۴ - ۱۹۸۰) با ترجمه‌ی سروش حبیبی در نشر ماهی تاکنون چند بار تجدید چاپ شده است. این کتاب را پیش‌تر نشر ققنوس منتشر کرده بود. درباره‌ی آندرش در ابتدای کتاب می‌خوانیم: «آلفرد آندرش، که توماس مان و ماکس فریش را می‌توان از شمار ستایندگان بی‌شمارش برشمرد، یکی از داستان‌سرایان پیشگام آلمان پس از جنگ جهانی دوم است و مثل هاینریش بل و گونترگراس یکی از نافذکلام‌ترین و سازنده‌ترین منتقدان دموکراسی نوبال جمهوری فدرال آلمان». 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی سوم، سال ۱۳۹۴.
        

          زنگبار یا دلیل آخر داستانی است لطیف و تأثرانگیز در باب ایثار و از خودگذشتگی. داستان آدم‌هایی که در عالم فکر و خیال و نظر یکسره با هم متفاوتند و آرمان‌هایشان گاه در تقابل با یکدیگر هستند، اما در عمل دست در دست هم می گذارند تا به قدر وسع خود در برابر نظام دهشتناکی بایستند که کمر به نابودیشان بسته است. آلفرد آندرش با این کتاب به شهرتی عالمگیر رسید و در کنار نویسندگانی چون هاینریش بل  و گونتر گراس بدل به یکی از قله‌های ادبیات آلمانی پس از جنگ جهانی دوم شد. 
وی در مونیخ به دنیا آمد و در جوانی در صف کمونیست‌ها مبارزه می‌کرد. با روی کار آمدن هیلتر در 1933 به داخائو فرستاده شد که یکی از ننگین‌ترین و بدنام‌ترین اسارتگاه‌های آلمان بود. بعدها از این اسارتگاه بیرونش آوردند و در آغاز جنگ جهانی دوم به جبهه فرستادند. در 1944 موفق شد از جبهه ایتالیا فرار کند و در سال 1945 به عنوان اسیر جنگی در آمریکا در زندان به سر برد. بعد از جنگ به آلمان بازگشت و به روزنامه‌نگاری در نشریات و رادیو پرداخت و از مبارزان راه دموکراسی بود. در سال‌های بعد از جنگ، در پدیدآوردن ادبیات دموکراتیک آلمان سهم بسیار داشت. زنگبار یا دلیل آخر از رمان‌های متعدد اوست که به همه زبان‌های بزرگ دنیا ترجمه شده است. 

منتشر شده در همشهری جوان، شماره 519، 14 شهریور 1394
        

          متن کتاب تحفه‌ای نبود اما ترجمه سروش حبیبی ستایش برانگیز بود. حیف از این قریحه و زبان‌دانی که به پای کتاب‌ها و شاهکارهایی می‌شد هزینه شود و نشد