از آن جایی که استعدادهای نهان در وجود کودکان و نوجوانان و حتی در بزرگسالان به خودی خود و به جهت حافظه آشکار نمی گردند ، جستن شیوه ای برای کشف آن ها ضروری است ، بنابراین در این راستا تئاتر ـ پداگوژی ( آموزشی ) برای کشف استعدادهای نهان شیوه ای است که به یاری نمودها و نمادها و استعاره ها، بستر مهارت ها را با کشف خلاقیت های آماده ی رشد ابعاد عاطفی و شکل گیری ( شخصیتی مستقل ) در وجود فرد برای آغاز فصلی نو از زندگانی فراهم خواهد کرد . پداگوژی ـ به عنوان پدیده ای پرورشی درست نقطه ی مقابل آموزش یک سویه ای است که فاقد تبادل اندیشه و گفت و شنود های موجد شکوفایی خلاقیت خواهد بود . بنابراین ابعاد پرورش بسیار ارجمندتر از آموزش های یک سویه ای ا ست که در آن نقش دانش آموز دریافت همان چیزی است که آموزگار بی هیچ گفت و شنود و تبادل اندیشه ای در مغز او فرو می کند و او محکوم به پذیرش بی چون و چرای آن است.