... و زبان فارسی که به خاطر مسائل سیاسی در افغانستان نامش را دری گذاشته تا طیاره ها و تانک ها ی خارجی که برای  جنگ آمده اند، دستگیرش نکنند،مخفیانه زندگی می کند با لباس مبدل در یک گرده اش خنجر زبان انگلیسی خورده و گرده دیگرش به زور دارو دارد می تپد......مثل گلادیاتورهای قدیم از تماشاخانه ای به تماشاخانه ای دیگر می رفتیم که یک گروه سرگرم شوند.دیگر تصور اینکه شعر،دریچه شعور و حافظ حافظه عمومی و راوی راز ها و رویاهای جمعی انسان است، هر روز برایم پوچ تر میشد. یکی از رنج آورترین خاطرات،سوال یک نفر در ادینبوروی اسکاتلند بود، وسط شعر خوانی یکباره پرسید: نظرت درباره ی بن لادن چیه؟می خواستم سرم را بکوبم به دیوار...