سه فیلسوفی که در این کتاب به طرح آن ها می پردازم. ویتگنشتاین، هیدگر و جیمز هستند.
جیمز مثال ما از مذهب اصالت عمل است. با وجود این. وی با لحن شخصی بی تعارفش در فلسفه ورزی و نیز مخاطره جویی جسورانه اش در ایمان دینی که دقیقا جنبه هایی است که بدان سبب وی را برگزیده ایم-همواره جز مایه دردسر برای بعضی اصحاب بعدی مذهب اصالت عمل نبوده است.
ویتگنشتاین را می توان به منزله نماینده آن چه فلسفه تحلیلی خوانده اند، گرفت. اما این عنوان جز نشانه ای بیش نیست. رویه ویتگنشتاین سراسر تالیفی و شهودی است، همه اش جذبه و خدنگ های بصیرت است تا پرداختن به جدال های ملالت آور با دیگر اعضای این مشرب.
هیدگر را به منزله نماینده پدیدار شناسی و مذهب تقررظهوری می گیریم، معهذا او چنان خود منحصر به فرد است که این طبقه بندی امری صرفا موقتی است.