این کتاب شامل دو بخش اصلی نظریه و عمل است، دربخش نظریه درباره مبانی ژانر فانتا ستیک و همناک در حوزه های مختلف از جمله فلسفه روانکاوی و البته ادبیات بحث می شود.
سپس کاربرد فانتاستیک در حوزه روانکاوی و در آثار ینتش لاکان سیکسوا و در مقاله شگرف بررسی می شود و همچنین تعبیر روانکاوانه فروید از داستان مرد شنی اثر هوفمان نیز ارزیابی می شود در پایان به تفصیل رویکرد ساختاری و همناک که تودوروف طرح کرده است بررسی می شود و ژانر و همناک به شگرف شگفت و تمثیل و انواع فرعی تر تقسیم می شود.
در بخش عمل اصول فانتاستیک در گزیده آثار ادبیات فارسی بررسی می شود نخست برخی از حکایات باب های ششم تا دهم کتاب فرج بعد از شدت تحلیل می شود و در ادامه پیشنهاد داده می شود در بررسی این نوع داستان ها به جای فانتاستیک از واژه کرامات استفاده شود.
پس از آن داستان های هفت پیکر نظامی گزیده ای از قصه های هزار و یک شب و برخی از حکایت کتاب عجایب هند رامهرمزی با توجه به رویکرد ساختاری تودوروف به فانتاستیک بررسی می شود بخش دوم کتاب با تلقی داستان های سوره کهف به منزله نوعی ادبیات عجیب یا معجزات به پایان می آید.