در اواسط دهه ی ۱۹۶۰ مجله ی آمریکایی تایم طی مقاله ای مرگ خدا را در محیط های کلامی آمریکا اعلام کرد. این محافل بر آن بودند که داستان ها در کتاب مقدس یک نقش فرهنگی-اجتماعی-روان شناختی دارند و در واقع هیچ مرجع متعال عینی وجود ندارد. بنابراین اینها از پیام دین یک تعبیر سکولار داشتند. اما در شماره ی هفتم آوریل ۱۹۸۰ همان مجله، مقاله ای منتشر شد که در آن از نهضت جدیدی در میان فلاسفه برای اصلاح براهین سنتی وجود خدا صحبت کرد و متذکر شد: در یک انقلاب ساکت در فکر و استدلال، که دو دهه ی قبل هیچ کس حدس آن را نمی زد، خدا دارد بر می گردد. بسیار شگفت انگیز است که این [انقلاب] در میان متکلمین یا متدینین رخ نمی دهد، بلکه در حوزه های عقلی جدید فیلسوفان دانشگاهی، جایی که مدت ها قبل اجماعا خداوند را از گفت و گوی سودمند خود حذف کرده بودند، در حال وقوع است.