بخش اول کتاب پیشِ  رو شامل روایت هاست از رویدادها یا به عبارتی، آنچه پیش آمده از دیدگاه افراد. بهمن بازرگانی در این کتاب، متکلم وحده ی خاطرات نیست؛ در هر جلسه ای از دوستی دعوت می کرد، تا حول محوری، نوعی جریان آزادِ روایت صورت گیرد. آن ها ضمن یادآوری برخی رویدادها، درصدد وصل کردن آن ها به هم بودند تا به اصطلاح داستان سازمان معنی دهد.در بخش دوم کتاب، بازرگانی با دست مایه کردن بخشی از خاطره اش و بر پایه ی نظریه ی ماتریسی خود سعی دارد تاریخ سازمانی را که در جوانی عضوش بوده توضیح دهد… در این بخش، ردّی از حقیقت را می توان یافت که حتی برای خود بازرگانی که در دل وقایع روزگارش بوده، نمایان نیست. او می خواهد تشریح و توضیح و تبیین کند، نه این که فهرستی از رویدادهای زندگی اش را سامان دهد. درست است که او خود برسازنده ی بخشی از تاریخچه ای بوده اما بدین معنا نیست که حقیقت نیز بر خود او روشن بوده است.