انتشارات قدیانی یه مجموعه ۴ جلدی منتشر کرده به نام قصه‌های دخترانه که فرازهایی از زندگی زنان مهم در اسلامه.
اگه اشتباه نکنم حضرت خدیجه، حضرت زهرا، حضرت نرجس، حضرت فاطمه بنت اسد (علیهن السلام)

و عجیب اینه که تو اسم همه کتابا "عروس" داره.
جدای از اینکه دلیل تاکید بر عروس رو نمیدونم.. این جلدی که من خوندم به‌نظرم اصلا شخصیت حضرت خدیجه رو درست ترسیم نکردن!
داستان از اینجا شروع می‌شه که حضرت خدیجه واله و شیدای پیامبر شدن و ازش خواستگاری کردن و در مقابل نظر پدرشون دارن ایستادگی می‌کنن . اسم فصل اول اینه " اخم های پدر" :expressionless: 
بعد کلا شخصیت حضرتو طوری به تصویر کشیدن که تنها دغدغه‌شون ازدواج با پیامبره و در مقابل همه می‌ایستن و از هر کسی میتونن کمک میگیرن که این وصلت سر بگیره. 

قسمت مهربرون هم خیلی عجیبه، پسرعموی حضرت خدیجه دارن حرف میزنن و میگن ما با این ازدواج موافقیم. ایشون از اون ور پرده میگن من خودم میتونم برا خودم تصمیم بگیرم. من خودم رو به محمد امین (ص) هبه میکنم و مهریه خودم رو هم خودم میدم ..

اول اینکه روایت این اتفاق‌ها آیا برای دختران نوجوان ما سودی داره؟
من خودم رو "هبه" میکنم یعنی چی؟ 
اینکه وسط حرف بزرگترمون بپریم ، مخالفت کنیم با نظر همه چه بار آموزشی ای داره؟
به نظر من این مسائل خیلی حساسه. خواستگاری زن از مرد، ایستادن مقابل نظر پدر، مخالفت با نظر همه، پرداختن مهریه توسط خود عروس،
اینها واقعا قابل تعمیم به زندگی الان دخترای ما هست؟ تو ذهنشون شکل نمیگیره پس ما هم آدم خوبی دیدیم خودمون بریم خواستگاریش و به حرف هیچ کسی هم گوش نکنیم؟
در کل شخصیت ها درست شکل نگرفتن و ما از حضرت خدیجه به جای اینکه وفاداری و شجاعت ببینیم، دختری رو میبینیم که عشق جلوی چشم‌هاش رو گرفته و هر کاری میکنه که برسه به این عشق، حتی شده با پافشاری و ناراحت کردن بقیه.
تازه درست تبیین نشده که این شخصیتی که حضرت خدیجه عاشقشون شده پیااااامبر بوده! نه هر پسرِ خوبی :)
به نظرم ما فرازهای خیلی اثر گذارتری تو زندگی این بانو داریم، واقعا چرا این فرازها انتخاب شدن و این شکلی تصویر شدن؟

خلاصه خوشحال شده بودم برای حضرت خدیجه کتاب چاپ کردن..
الان خوشحال نیستم :)