استادی می‌گفت تو تاریخ سه نفر هستند که تونستند تراژدی رو نجات بدن: سوفکل، شکسپیر و ایبسن. 

خانه عروسک

خانه عروسک یه شاهکار به تمام معنا بود... شاید به جای 5 باید امتیاز بالاتری می‌گرفت اما امکاناتش وجود نداره! تغییرات نورا به درستی و فوق‌العاده 
 ترسیم شده... و نکته‌ی جالب اینه که نویسنده‌ای مرد 150 سال پیش نمایشنامه‌ای نوشته که طعم خام فمینیستی توش وجود نداره و چقدر خوب و به جا این زندگی رو ترسیم می‌کنه! هر چند نوشته‌های ایبسن معروف به اکسپرسیونیستی و کامشپیل هست اما رگه‌های ناتورالیستی‌ای هم توش تشخیص دادم که شاید از علم کم من بوده مثلاً این‌که نورا خصلت ولخرجی رو از پدرش به ارث برده بود. 

اشباح
شاید این نمایشنامه رو جداگانه می‌خوندم امتیاز 4 بهش می‌دادم اما چون با هم چاپ شده بود و خانه‌ی عروسک حقش 5 بود نتونستم امتیاز پایین‌تری بهش بدم. این نمایشنامه هر چند خوب و حساب شده بود اما اون احساساتی که تو خانه‌ی عروسک حس کردم رو نتونست تو من به وجود بیاره! ویژگی موروثی بودن تمام ویژگی‌ها که از سرفصل‌های ناتورالیستی هست بیشتر از خانه‌ی عروسک توش وجود داشت.
        

          شاید برای من جذاب ترین بخش این دو نمایشنامه ، گفتگویی بود که بین خانم "آلوینگ" و کشیش ماندرز صورت گرفت. جایی که خانم آلوینگ خطاب به کشیش ، اقرار می کنه که : وقتی شما از چیز هایی که من از آنها به شدت متنفر بودم تعریف و تمجید می کردید ، من به این فکر افتادم که عقاید و افکار شما را با نظر انتقاد مطالعه کنم. من اول می خواستم فقط یک نکته را کشف کنم. ولی همین که آن یک نکته کشف شد ،   تار و پود این تعلیمات دینی از هم گسست . آن وقت من ملتفت شدم که این ها یک پارچه ، دروغ و دغل است

 ایبسن در نمایشنامه "اشباح" ، تلاش و کوششی را که عقل انسان برای رهایی از قید سنن و عقاید بی پایه و اساس به کار می برد ، مجسم می سازد و جسورانه ، ضعف ­ها و نقصان های عقاید سخت گیرانه ی عصر حاضر را به رخ عموم می کشد