رمان «من و استادم»، نمونه ای از زندگی چندفرهنگی «الیف شافاک»، این نویسنده  ی چیره دست است. نویسنده با بهره گرفتن از زبانی که ترکیبی از روایت و گفت وگوست، شخصیت های تاریخی را در کنار دو شخصیت خیالی این رمان، «جهان» (پسری از دیار هند) و «فیلَش» قرار می دهد. در جای جای رمان ردپای مردمانی از فرهنگ های مختلف دیده می شود، مردمی با مذاهب گوناگون که هر کدام به  شکلی بی طرفانه در ماجراهای داستان نقش دارند. دغدغه  «الیف شافاک در این رمان، نه بازگویی تاریخ است، نه قهرمان سازی و نه دفاع از هویت یک قوم خاص. او سعی می کند حقیقت را بکاود. از نگاه او خرافه پرستی، تعصبات خشک مذهبی و هویت سازی های متعصبانه  قومی، مخربِ تمدن بشری است. داستان در دوران سه پادشاه عثمانی، «سلطان سلیمان»، «سلطان سلیم» و «سلطان مراد»، اتفاق افتاده  است. در این رمان، استانبول در مرکز توجه الیف شافاک قرار گرفته  است؛ شهری جادویی که روی تپه ها بنا شده؛ شهری که جهان، قهرمان اصلی داستان، با فیلَش به آنجا می رسد و بی خبر از ماجراها و سرنوشتی که زندگی اش را از این رو به آن رو خواهد کرد، به قصر سلطان سلیمان راه پیدا می کند و... .