کلاه، مسبب رخدادهایی بود که از چند روز پیش برای دانیل اتفاق افتاده بود. حالا دیگر مطمئن بود از لحظه ای که کلاه را بر سرگذاشته، برایش نوعی ایمنی در برابر ناملایمات روزمره به وجود آمده، از این رو، آرام تر شده بود. ذهنش نیز فراست بیش تری به دست آورده و به او امکان داده بود تا تصمیمات مهمی اتخاذ کند. او بدون کلاه، جرئت نداشت همانند آن روز در جلسه، با مالتارد صحبت کند. هرگز خودش را در طبقه ی هجدهم، در حال خوردن صبحانه ای از تخم مرغ های عسلی با دزمون نمی دید. او به طرز عجیبی احساس می کرد، چیزی از وجود رئیس جمهور در آن کلاه است؛ چیزی درک نکردنی، شاید یک سلول ریز که نمی توان مشاهده اش کرد؛ ولی هرچه بود، قدرت تغییر سرنوشت را داشت.