نویسنده مدعی است که در این کتاب قصد تاریخ نگاری ندارد و قصد خویش را از نگاشتن تاریخ مشروطه ضبط وقایع و حوادث مشروطه برای آیندگان ارج گذاری مبارزان گمنام مشروطه و یادآوری ایام تلخ گذشته ذکر می کند. وی در نگارش تاریخ مشروطه ایران از «تاریخ بیداری ایرانیان» و کتاب «آبی» بهره جسته است. نویسنده که در زمان انقلاب مشروطه شانزده سال داشته از نزدیک شاهد وقایع و حوادث تبریز، دومین کانون انقلاب مشروطه، بوده است. وی با سران مشروطه آذربایجان آشنایی داشته و کوشیده است تا دیده ها و شنیده های خود را به رشته تحریر درآورد و کمتر به حدس و گمان تکیه کند.