پژوهشی فقهی در مورد ابعاد مربوط به حکم شرعی قاچاق انسان به ویژه قاچاق زنان و کودکان است. در این نوشتار ابتدا تعریفی از معنای قاچاق و قاچاق انسان و اهداف آن ارایه شده و پس از عنوان مجرمانه این عمل از لحاظ حقوقی و فقهی، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نویسنده در ادامه به بیان ارکان جرم بودن قاچاق انسان و مبانی آن اشاره نموده و از منظری حقوقی نیز بر طبق مقررات جمهوری اسلامی ایران، به بررسی قوانین مربوط به آن پرداخته و این مقررات را با قوانین بین المللی مورد مقایسه قرار داده است. آن گاه وی از منظری فقهی به ضوابط مربوط به جرم بودن قاچاق انسان، فروش اعضای انسان، استفاده ابزاری از زنان و کودکان، ازدواج اجباری، بهره کشی جنسی از آنان و نیز وادار کردن آنان به کارهای سخت پرداخته و دیدگاه های فقهای شیعه معاصر را در این زمینه منعکس نموده و ادله شرعی ارایه شده از سوی آنان را در حرمت این قبیل از اعمال را با توجه به اهداف و مقاصد مبتنی بر آن ها، مورد بحث و بررسی قرار داده است.