زمانی که جانی از جبهه برمی گردد، همسرش کاتلین پنهانی پیاده شدن او را از قطار نظاره می کند و قلبش با دیدن او به شدت می تپد، قلب جانی هم از این که همسرش در میان جمعیتی که به استقبالش آمده اند نبود می شکند. حال با وجود چنین احساساتی غرور جانی به او اجازه نمی دهد که به اشتباه گذشته خود اعتراف کند و قلب جریحه دار کاتلین هم مانع از آن می شود که به استقبال همسرش برود. ولی زمانی که یک مزاحم روانی زندگانی کاتلین را به جهنمی واقعی تبدیل می کند تنها امید او، جانی و عشقی است که آنان را از هر نبردی پیروز بیرون می آورد.