هیچ وقت با اینجور شعرها کنار نیومدم.
یه صفحه‌ی خالی، چهارتا کلمه و یه اینتر...
مگه می‌شه اسم اینا رو شعر گذاشت آخه؟
"ابرها را با خودش
هی  این سو آن سو 
میزها را درهم و برهم
باد در ذهنم"
🥲🙄
خداوکیلی یه ارتباطی حداقل بینشون می‌ذاشتی آسیدعلی.
یا این یکی؛
"ابر پوشیده بودی
بر لبم؛ باز باران"
همیننننن!!!
پول آب جدا
پول برق جدا...
چی بگم دیگه! شاید برای کپشن نویس‌های اهل اینستاگرام جالب باشه.