درباره نویسندگان تاریخ حقیقت ناگفته و مهمی البته وجود دارد.این که تاریخ را کلی آدم نگران می نویسند.کسانی که جزئیات قصه را بی اهمیت جلوه میدهند.برایشان فقط مرگ ها و بر تخت نشستن ها و از تخت فرو افتادن ها مهم است.خیلی که دقیق باشند روز و ماه را هم ضمیمه تاریخ نگاری شان میکنند.آنها باور ندارند که ناهار معده آزار سر ظهر و شوخی بی هنگام ملیجک ممکن است در فرمان قتلی نقش داشته باشد.آنها با این بی دقتی شان،ما را از کشف خیلی ظرایف محروم کرده اند.تا وقتی اشتباهات ناگریز به جنون های لحظه ای.
کار کارستان شرمین نادری همین است.قصه های تاریخ نگاران عبوس را گذاشته برای اههلش.او گشته و مجموعه جذابی از جزئیات وقایع صد سال اخیر پیدا کرده.از دوره فتحعلی شاه تا سال های 1330.