انتشارات نی منتشر کرده است:پل ریکور یکی از برجسته  ترین فیلسوفان هرمنوتیک دوران معاصر است. زمان و حکایت، مشتمل بر سه کتاب مستقل، اثر محوری اوست. دل  مشغولی اساسی، در تمامی آثار این اندیشمند برجسته، فهم هستی از دریچه  ای تازه یعنی از دریچه  ی تأویل متن است. بدین  روی در زمان و حکایت، نگاه فلسفی به نقاط تلاقی ادبیات و فلسفه، تحلیل امکانات و ظرفیت  های حکایت از رهگذر تأمل در مقوله  های زمان، و کاوش در باب نوآوری معنا شناختی به مدد استعاره شاکله  های اساسی این اثر بزرگ است. در طول این مباحثه رشته  های بسیاری مطرح می  شود، ازجمله پدیده  شناسی زمان، تاریخ  نگاری و نظریه  ی حکایت داستانی.در زمان و حکایت 1، ریکور با ارائه  ی دو مقدمه  ی مستقل، یکی نظریه  ی زمان قدیس آوگوستینوس و دیگری نظریه  ی پیرنگ ارسطو، مدافع این نظریه است که حکایت شامل سه بُعد تقلیدی است در ارتباط با زمان زیسته، زمان خاص پیرنگ و زمان خوانش. زمان  مندی تجربه  ی بشری و حکایت شدن این زمان منجر به تلاقی شیوه  ی تاریخی و شیوه ی داستانیِ حکایت می  شود. این چهارچوب کلی در این کتاب برمبنای حکایت تاریخی مطرح شده است.