دومین کتابِ احمد ابوالفتحی اولین رمانِ اوست. ابوالفتحی که پیش از این مجموعه  داستانِ تجربی پُل ها را منتشر کرده است، در رمانِ سالِ سی قصه ی خاک گرفته ی چند نسل را روایت می کند. رمان درباره ی پسران پدری  است سال خورده که پس از سرخوردگی از فعالیت های سیاسی کتابی نوشته است. پسرانِ او هر کدام داستانی دارند، داستان هایی عجیب که از کازابلانکا تا تهران و نهاوند را در برمی گیرد. آن ها بازگشته اند تا میراثِ خود را به تماشا بنشینند و همین امر باعث می شود قصه هایی ساخته شود که در هر کدام شان اتفاقی عجیب در بافتی تاریخی و روانی رقم خورده است. این فرایند پای زنانِ پیچیده ی خانواده را هم به قصه باز می‏کند و خواننده در هر فصل با کشفی نو مواجه می‏شود از گذشته ای که انگار چندان هم دور نبوده است...