کتاب حاضر، که شاید بتوان آن را مهم ترین اثر «ادوارد لوه» قلمداد کرد، سرشار است از خرده روایت ها و خاطرات راوی از دوستی است که، بیست سال قبل از نوشتن رمان، در بیست وپنج سالگی به زندگی خود پایان داد. راوی در طول داستان آن دوست ازدست رفته را خطاب قرار می دهد و با این کار سعی در بازسازی خاطرات مشترک و ارائه تصویری جامع از شخصیت دوست قدیمی دارد.