فکر کنم خیلی وقته که از خوندن آخرین کتابی که تا نور چشمام یاری کنن بخونمشون میگذشت تا به امروز...
واقعا دلم تنگ شده بود برای این حس و حال که یه کتاب رو جوری بخونم که نفهمم کی تموم شد... و با تموم شدنش غصم بگیره
یاماها به نویسندگی خانم حاجیان نژاد، داستان خیلی دلنشین و زیبایی داشت، قصه پسری که تنها داراییش واسه خالی کردن عواطف و احساساتش نوشتن نامه ای برای برادر گمشده اش بود... تنها مرهم دردش

اگر بخوام داستان کتاب رو با دوتا عبارت توصیف کنم، یکیش «بازی سرنوشت»، یکی هم «چقدر زود همه چی دیر میشه»

خوندن کتاب رو به شدت توصیه میکنم و به نظرم کسی از خوندنش پشیمون نمیشه
        

          🔹 کتاب یاماها

یک رمان جالب راجع به جوانی از گرمسار اما به قلم یک خانم و با چاشنی حضور یک  موتور یاماها در حاشیه ی داستان. تحولات آدم ها و درونیات شان بسیار خوب در این کتاب که نهایتا منجر به شهادتِ شخصیت اصلی داستان و برملا شدن رازهای بسیاری می شود و...بسیار خوب و روان در این رمان بیان شده است. گریزی به زمان انقلاب و ساواک و جبهه و...دارد که شنیدنی است.
نوجوان ها هم می توانند بخوانند و کِیف کنند. البته در ابتدای کتاب نوشته شده که این رمان برداشتی آزاد از یادداشت های یک شهید است. خلاصه یاماها درس آموز و حال خوب کن و عبرت آموز است. البته تام و کامل نیست. مثلا نقش موتور یاماها و یا تعصب و خشکی و ضعف و بی عملیِ پدرِ احمد( شخصیت اصلی داستان) که از قضا روحانی و امام جماعت است را من نتوانستم فهم کنم. در واقع این پدر باعث خراب شدن زندگی محمد و زهرا و احمد می‌شود که واقعا قابل هضم نیست.

#معرفی_کتاب
#رمان_یاماها
#انتشارات_سوره_مهر 
#آخرین_کتابی_که_خواندم