غیبت همیشگی یا شهادت شمس تبریزی در 21 شوال 642 هجری سال ها از مولانا مخفی نگاه داشته میشد به طوری که دوبار مولانا به جستجوی شمس به دمشق سفر کرد، و هر دو بار مایوس به قونیه بازگشت، و قصد سفر تبریز را هم داشت که انجام نشد.وقتی مولانا از تجدید دیار مطلوب و محبوبش مایوس شد، یک فرجی هندی بر تن کرد و کلاهی پشمین و عسلی رنگ بر سر گذاشت جلوی پیراهنش را باز کرد و دستارش را به شکل شکرآویز بست و کفش و چکمه مخصوص پوشید و با این شکل و شمایل به سماع پرداخت سماعی که روز و شب ادامه داشت و مولانا لحظه ای آسودگی نداشت -شور و شیدایی او که گاه پنهان و گاه هویدا بود، غلغله در شهر افکند- در شهر نه، که در زمانه و دهر.