از متون کلامی شیعه در سده یازدهم است. این اثر شرحی فلسفی عرفانی بر موضوعات و مبانی و مسائل تجرید الکلام می‏باشد. جلد چهارم به مباحث اعراض و مسائل مختلف آن اختصاص دارد. در هر بحث فرازی از متن نقل و در مرحله بعد شرح تحت عنوان اقوال ارائه شده است. در مبحث اعراض، جنبه‏های مختلف اعراض شامل کمیت، کیفیت، کیفیات استعدادی و نفسانی، مبحث علم و اقاسم علم، اتحاد عاقل و معقول، مراتب علم و عقل، مضاف (نسبت)، أین، متی، وضع، ملکیت، فعل و انفعال بررسی و بحث و آراء حکما و فلاسفه اسلامی خصوصاً اندیشه‏های ابن سینا و خواجه نصیر ارزیابی شده است.