در دوره ای که تئاتر انگلستان رو به نمایش های اخلاق گرا و سنتیمنتال، که اغلب مملو از نصایح و درس های اخلاقی بودند، آورده بود، عده ای از نمایشنامه نویسان از جمله ریچارد برینزلی شریدان، با توسل به کمدی رفتار، این خصیصه رفتاری را مورد انتقاد قرار دادند. «مدرسه ای برای آبروریزی» نمایشنامه ای است که رفتار و آداب طبقه ثروت مند لندن قرن هجدهم را، یعنی همان کسانی که در سالن های تئاتر به تماشای موعظه می نشینند اما در خلوت آبروی دوستانشان را با یک کلمه می ریزند و نام نیک آبرومندها را با یک شایعه بر باد می دهند، با استفاده از دیالوگ های کمیک، خط داستانی پیچیده و موقعیت های خنده داری که قصورات شخصیت ها را بر ملا می کند به باد نقد می گیرد.