دانشمند ایرانی، عبدالقاهر جرجانی، از بزرگ ترین چهره های نقد ادبی و از پایه گذاران بلاغت اسلامی است که در قرن پنجم هجری در خراسان زندگی می کرد. توجه خاص وی به مسئله ی معنی و پیوند آن با ساخت و صورت آثار ادبی، او را به تدوین نظریه ی نظم رهنمون کرد. آرای نقدی او که ابعاد زبان شناختی و روان شناختی تازه ای به نقد ادبی سده های میانه برافزود، و به سرعت به معیاری خردگرایانه در سنجش آثار ادبی بدل گشت، شاخصه های نقد ادبی دوران مدرن را نیز به نمایش گذارد. در این کتاب با مبانی مشترک نظریه ی ادبی قرن بیستم و آرای نقدی جرجانی آشنا می شویم و این دیدگاه ها را از منظر ساخت و صورت، سبک و زبان و درون مایه ی آثار ادبی مرور می کنیم.