آرامش یعنی بدن با حداکثر توان فیزیکی و روانی خودش در حال حرکت باشد، اما توأم با صافی و روانی در حرکت و به‌دور از خطرات و تهدیدها. پس آرامش انسان فقط در مسیر رشد و تکامل انسان است که معنی پیدا می‌کند، و نه در حال ایستایی و درجازدن.