خوندن نوشته‌های پتی اسمیت برای من یک‌جور راحتی به همراه داره که وقتایی که در دنیای اطرافم چیزی برای دیدن پیدا نمی‌کنم می‌رم سراغش. شاعرانگیش در دیدن هرچیزی حتی یک صندلی الهام‌بخشه. از هیچ می‌نویسه ولی هیچ رو اونقدر زیبا می‌نویسه که برای زیباییش می‌خونم.