تادئوش روژه ویچ ،یکی از برجسته ترین شاعران،نمایشنامه و فیلم نامه نویسان لهستانی است که در سال 1921در شهر رادومسک به دنیا آمد و در 24آوریل سال 2014 در سن 93 ساگی در گذشت.تادئوش سال ها عضو جنبش مقاومت لهستان علیه نازی ها بود و در همان زمان با مطبوعات زیر زمینی نیز همکاری می کرد.نخستین اشعار او با عنوان دلواپسی در هما سال ها منتشر شد.او در لهستان برای 20عنوان کتاب شعرش،بیشتر در مقام یک شاعر بزرگ می شناسند تا نمایشنامه نویس.او از بهترین شاعران پس از جنگ در لهستان و یکی از خلاق ترین نمایشنامه نویسان اروپای نیمه دوم قرن بیستم بود که بارها از طرف آکادمی سوئد،به عنوان کاندیدای دریافت جایزه نوبل ادیات معرفی شد.نمایشنامه معروف او به نام فهرست انقلابی در تئاتر لهستان بر پا کردو تئاتر جهان را تحت تاثیر قرار داد.نمایشنامه ها و اشعار او به زبان های متعددی ترجمه شده است.دختر:برای چی از خوردن دست کشیدین؟این فکر از کجا به سرتون زد؟از کی شروع کردین به نخوردن؟آیا به نظر خودتون،با نخوردن غذا حالتون بهتر از کسانی میشه که بهنحوی عقلانی غذا می خورن یا حتی پرخوری می کنن؟هنرمند گرسنگی:نه... اما من به خاطر اونا،به خاطر آدمای شکم سیر از غذا خوردن دست کشیدم ...گرسنگی من،فقط میون آدمای شکم سیر معنی داره؛غذا نجوردن میون آدمای گرسنه و در حال مرگ که فایده ای نداره... کاری بی معنی و احمقانه س...بعضی وقتا نسبت بهشون احساس تحقیر آمیزی پیدا می کنم.می بینین،اینا نگهبانای گرسنگی من ان؛یک عده قصاب حرفه ای که برای خوردن و خوابیدن ،دست از کار می کشن...ولی اینجور احساس های ناراحت کننده رو بلافاصله تو خودم خفه می کنم...چون اینا دقیقا از قماش همون آدمایی ان که غذا می خورن،مصرف می کنن؛که به اصطلاح،حافظ جامعه و ساختار تمدن معاصرن.اگه اونا از این چیزا استفاده نکنن و نخورن...ممکنه همه چی سقوط کنه و منهدم بشه...