کار این کتاب، تا آنجا که واکنشی است به بستر تاریخی حاضر، مربوط به چیزی است که آن را «احیای الهیات سیاسی در نسل ما» نامیده‏اند. این احیا ارتباطی تنگاتنگ با «تمایل نیرومندِ نسل ما برای به پرسش گرفتنِ پیش‏فرض‏های جامعۀ مدرن و اندیشیدنی مجدد به وضع فعلی‏مان از منظری انتقادی‏تر در باب “مدرنیته”» دارد. اما اصلی‏ترین دغدغه‏ای که محرک کتاب حاضر است، احیای نه الهیات سیاسی بلکه عقل‏گرایی در شکل کلاسیک آن است، یعنی احیای فلسفۀ سیاسی که شریک/خصمِ دیالکتیکیِ مهمِ الهیات سیاسی است.