این بی‌شک بهترین کاریه که تا امروز درباره بهرام صادقی انجام شده، با اختلاف خیلی زیاد. ریویوی خیلی مفصل و شکیلی روش نوشته بودم که دلایل این قضیه رو توضیح می‌دادم، که خب مثل اون 500تای دیگه از دست رفت، و الان مطمئن نیستم سوادش دیگه درم مونده باشه اصلا که بتونم همه اون چیزها رو دوباره بگم.
اما چند روز پیش در یه جمع حدودا 30 نفره‌ی ادبیاتی و مرتبط به این موضوعاتی به این اشاره کردم و هیچکس نخونده بودش، حتی مدرس/سرحلقه‌ی قضیه که آدم بسیار شناخته‌شده و باسواد حوزه‌ی داستان معاصره. و خب قلبم درد گرفت عمیقا. لعنت به گمان که تجدید چاپش نمی‌کنه، که کتاب به‌مرور تبدیل شده باشه به ناشناخته/کم‌شناخته‌شده‌های این حوزه.
حالا خواستم اینجا حداقل اشاره‌ای بهش کرده باشم، بخوانیدش اگر بهرام‌صادقی‌کارید واقعا.