در جنبه‌های عملی تصوف/عرفان اسلامی اصل بر استاد است. بدون استاد، کتاب و... بیشتر شبیه به قصه هزار و یک شب است. بیشتر برای سرگرمی است.
در تصوف/عرفان اسلامی استاد معنوی همه چیز است، بدون استاد قدم از قدم نمی‌شود ورداشت. ذکرهایی که خود شخص از پیشِ خود بگوید، اعمال عبادی‌ای که خودِ شخص مثلاً از مفاتیح الحیات و مفاتیح الجنان ببیند و انجام بدهد، اثر چندانی ندارد.
اگر واقعا دل در گرو این چیزها دارید، وقت خودتون رو با کتاب تلف نکنید.
این سخنانِ یک عمر بر باد داده بود.

البته بحث‌های پژوهشی کاملا متفاوت است. می‌توان پژوهشگر عرفان علمی/نظری بود، و اشتغال عملی به عرفان نداشت، کما اینکه برترین محققان حوزه عرفان اسلامی اصلا مسلمان نیستند.