کتاب کنتس دسکار بانیاس، چیزی شبیه به کتاب‌های امثال‌وحکم یا آیتم‌هایی از جنس شکرستان بود. داستان یک کنتس اشراف‌زاده که آداب زندگی اشرافی پاریسی را یاد گرفته و حالا به روستایشان برگشته است. پیاده‌کردن آن آداب در روستا، طنز جالبی دارد؛ اما همان‌طور که گفتم، بیشتر شبیه آیتم است. در واقع، مولیر هم این نمایشنامه را ابتدا برای یک خوش‌آمدگویی درباری نوشته است. این هفته، بیشتر از مولیر می‌خوانم تا ببینم اوضاع چطور است و قرار است یک مجموعه‌ی شکرستان داشته باشیم یا چیز دیگری.
* خواندنش حدود یک ساعت ازتان وقت می‌گیرد.