کتاب حاضر از دو بخش نوشته های کودکان فلسطینی و نقاشی های کودکان ایرانی درباره ی فلسطین تشکیل شده است. در بخش اول، دوازده کودک فلسطینی از خاطرات و حوادث زندگی و رنج های خویش سخن گفته اند. در قطعه ی "آرزوهایم فراموش می شوند"، نوشته ی "وفاء حسن حنیس ابو رحمه "ی سیزده ساله می خوانیم: "اکنون این اشغالگری را بهتر از گذشته درک می کنم. در غروب همان روز، روی پشت بام رفتم و در آن جا به فکر فرو رفتم، نور خورشید را در انتهای افق می دیدم. بله، هنوز آرزویی هست. آن جا پس از آن همه خواری و ذلت، امیدی برای بازگشت به فلسطین آزاد و سرافراز وجود دارد. اما راه رسیدن به آرزو چیست؟" بخش دوم کتاب از چهل قطعه نقاشی کودکان ایرانی در ارتباط با فلسطین و اشغال آن به دست صهیونیست ها تشکیل شده است.