گل های لودگی، جدیدترین کتابی که از دازای چاپ شده، دوباره مثل بقیه کتاب‌هایش اتوبیوگرافی است.
داستان درباره‌ی پسری است که با زنی تصمیم به خودکشی دو‌نفره می‌گیرند. به این نوع خودکشی شینجو می‌گویند، که یک خودکشی عاشقانه است؛ یعنی دو نفر با هم تصمیم می‌گیرند به زندگی‌شان پایان دهند. اما در این داستان، شخصیت زن می‌میرد و پسر زنده می‌ماند، درست مثل اتفاقی که برای دازای افتاد. او در بیمارستان بستری می‌شود و دوستانش برای دیدنش می‌آیند تا حالش را بهتر کنند.

سبک روایت داستان هم از زبان فردی است که انگار مدیون شخصیت اصلی است؛
یک نویسنده که خودش را خیلی دست‌کم می‌گیرد، همیشه احساس حقارت می‌کند، حرف‌هایش را بی‌ارزش می‌داند و گمان می‌کند کسی علاقه‌ای به شنیدن آن‌ها ندارد. از نظر خودش، مدام زیاده‌گویی می‌کند. چندین بار حین توضیح داستان، می‌خواهد دیگر ادامه ندهد، چون فکر می‌کند این داستان برای هیچ‌کس جذاب نیست. مثل بقیه‌ی کتاب‌های دازای، این کتاب هم روایت خطی و مشخصی را دنبال نمی‌کند؛ بیشتر به مفاهیم، درون‌مایه‌ها، افکار و احساسات شخصیت‌ها پرداخته شده است. هدف هم همین است: شخصیت‌پردازی برای رساندن مفهوم به مخاطب.

با اینکه این کتاب موضوع و نتیجه‌ی تفکر‌برانگیز و ناراحت‌کننده‌ای دارد، اما باز هم جزو آن دسته از کتاب‌های زیبای دازای حساب می‌شود. حالا در ادامه نکات تکمیلی را می‌گویم.


---

🔻نکات مهم:🔻

1️⃣:قلم به‌شدت جذاب دازای توی همه‌ی کتاب‌هایش دیده می‌شود. توی این کتاب هم واقعاً کم نگذاشته. توصیفات دریا، شخصیت‌ها، ساحل، هوا و... واقعاً عالی بودند و مثل همیشه، در پردازش شخصیت‌ها بی‌نظیر عمل کرده. جدی نمی‌دانم چطور در کتابی با این حجم کم، به شخصیت‌ها این‌قدر خوب پرداخته است.

2️⃣:این کتاب شاید از همه‌ی کارهایی که از او خوانده‌ام، کمتر دوستش داشتم و ضعیف‌تر بود،
اما باز هم دوست‌داشتنی بود و از خواندنش لذت بردم. البته روند خواندنش نسبت به بقیه‌ی کتاب‌های دازای سریع‌تر است. فصل‌های کوتاه، فونت خوب و اندازه‌ی کوچک کتاب، خواندنش را خیلی جذاب‌تر می‌کند.



---

3️⃣:مفهوم این کتاب به دو بخش تقسیم می‌شود:

1. نشان دادن پشیمانی بعد از خودکشی و اشتباه بودن آن.

نشان دادن زیبایی‌های زندگی، ارزش آن، زیبایی عشق، قوی بودن در برابر مشکلات، جدی نگرفتن بیش از حد زندگی، و این‌که با وجود تمام سختی‌ها هم می‌شود از زندگی لذت برد.



2. بخش دیگر، پایان کتاب و عقیده‌ی نویسنده و شخصیت داستان است.

نگاه پوچ‌گرایانه به زندگی، که تنها راه فرار از آن را خودکشی می‌داند.

پایان کتاب برخلاف آثار دیگر دازای، باز و عجیب است؛ آن‌قدر عجیب که کاملاً غافلگیرتان می‌کند.


---

اگر بخواهم پیشنهادش بدهم:
🔺می‌توانم بگویم شاید ضعیف‌ترین کاری بود که از دازای خوانده‌ام، اما همچنان زیبا و متفاوت بود؛ مخصوصاً به خاطر روایت و پایان عجیبش. پیشنهاد می‌کنم این کتاب را زمانی بخوانید که حداقل یکی دو اثر از دازای را خوانده‌اید و با سبک او آشنا هستید. آن موقع، تجربه‌ی بهتری خواهید داشت.🔺

---

🟥🔴با نظراتم موافقی؟🔴🟥