قطعا ناباکوف نویسنده ای چیره دست است، اما به شخصه خنده در تاریکی را بیشتر میپسندم، حتی کتاب پر حاشیه ی لولیتا که در کوچه پس کوچه های انقلاب دست به دست میشود را هم دوست نداشتم. این کتاب مجموعه داستان های کوتاهی بود که با زحمت به پایان رساندم
        

          هر روزِ سال فقط به یک نفر هدیه می شود، به خوشبخت ترین نفر. همه انسان های دیگر از روزِ او بهره مند میشوند، چه هنگام لذت بردن از آفتاب و چه هنگام به خشم آمدن از باران، ولی هرگز کسی نمی داند فلان روز حق چه کسی است و به چه کسی تعلق دارد و این بی خبریِ آنان برای آدم خوشبخت بسیار خوشایند و سرگرم کننده است. انسان نمی تواند پیش بینی کند چه روزی به او خواهد رسید و کدام جزئیات پیش پاافتاده تا ابد در ذهنش خواهد ماند.
بازگشت چورب-ولادیمیر نابوکوف
صفحه۴۱📚

📎اگر شما هم مثل من تا به حال کتابی از نابوکوف نخوندین ،پیشنهاد میکنم با این مجموعه داستان شروع کنید.

بی نظیره👌

ترجمه آبتین گلکار هم که دیگه خودتونید در جریانید که چقدر محشره👌

( چاپ اول؛پاییز۹۹)
(من این کتاب رو دو سه هفته بعد از چاپ اول خوندم؛داغِ داغ بود😉)
        

          تموم شد
        

          یک مجموعه داستان کوتاه بی نظیر👌
ترجمه کتاب هم واقعا فوق العاده بود
        

          اصلا توی مود ریویو نوشتن نیستم ،کتاب یه مجموعه داستان کوتاه هسد ،شامل ده تا داستان کوتاه میشه،من نیمه اول کتاب رو نبسبت به نیمه پایانی بیشتر دوست داشتم،داستان از ما بهتران و کوتوله سیب زمینی  برام بهترین داستان بود ، داستان کوتاه تیغ رو هم قبلا با ترجمه احمد اخوت خونده بودم و اگر داستان ها قراره با ترجمه دوتا مترجم متفاوت اینقدر تغیبر کنن واقعا ضدحال بزرگی برای من هست،ترجمه هایی که میخونیم چقدر به داستان ها شبیه هستن واقعا؟
        

          «بازگشت چورب» دریچه‌ای به جهان نابوکوف
 
روح سرگردان جنگل‌های روسیه، قطاری که سرنوشت دو دلداده دیرین را رقم می‌زند، یک کوتوله‌ی عاشق، مردی که همسرش را در سفر ماه عسل به دلیل برق‌گرفتگی از دست داده، آرایشگری که یک «آشنا»ی دیرین زیر تیغش نشسته و پسرکی که در جمع بچه‌های فامیل بازی‌اش نمی‌دهند. این‌ها و جز این‌ها کتابی کوچک اما بسیار خواندنی از «بازگشت چورب» می‌سازند که جهان‌های داستانی بسیار متنوعی را پیش روی خواننده می‌گذارد. 

نابوکوف از نویسندگان بسیار مورد علاقه من است، اما اگر از من بپرسید ویژگی‌های بارز آثارش چیست به راحتی نمی‌توانم جواب بدهم. یعنی مثل همینگوی یا فاکنر نیست که بتوان یک شیوه روایی مشخص و یک تیپ شخصیتی غالب را به آثارش نسبت داد. همین اتفاقا از نقاط قوت اوست. چرا؟ چون شیوه روایی، نثر، و شخصیت را بسته به داستانی که می‌خواهد برایمان تعریف کند انتخاب می‌کند و به طرز عجیبی در تنوع بالایی از شیوه‌ها استادی نشان می‌دهد. 

مگر می‌شود پسرک عشق شطرنج در «دفاع لوژین»، پیرمرد گیج و نچسب «پنین» که حتی دستور زبان هم به درستی نمی‌داند و راوی خوش‌تیپ و زبان‌باز «لولیتا» را یک‌جا گرد هم آورد؟ یا نثر «ماری» و «خنده‌ در تاریکی» را؟ یا جهان داستانی «چیزهای شفاف» و «دعوت به مراسم گردن‌زنی» را؟ 

نکته بسیار جذاب در کتاب «بازگشت چورب» که مجموعه‌ای از ۱۰ داستان کوتاه نابوکوف است با ترجمه آبتین گلکار، همین است که تنوع بالایی از جهان داستانی نابوکوف را پیش روی خواننده می‌گذارد. به همین دلیل هم هست که اگر از من بپرسند برای آشنایی با نابوکوف از چه کتابی شروع کنم، بر خلاف قول رایج که بلافاصله «لولیتا» را یاد می‌کنند، من همین کتاب «بازگشت چورب» را معرفی خواهم کرد چرا که پیش‌نمونه خوبی از بسیاری شخصیت‌ها، نثرها، شیوه‌های روایی و جهان‌های داستانی نابوکوف در آن یکجا گرد هم آمده است.

در هر مروری یکی از چیزهایی که باید نوشت این است که این کتاب به درد چه کسی می‌خورد و به درد چه کسی نه؛ و برای این کتاب چنین پرسشی را به راستی دشوار می‌توان پاسخ گفت، چرا که هر کسی احتمالا سهم خود را از این کتاب برخواهد گرفت. جملات قصار دوست دارید؟ توصیف‌ها و تصویرهای به یادماندنی؟ خلسه‌ی اقامت و حضور در جهان دلچسب و شیرین داستانی؟ درگیری‌های درونی شخصیت؟ موقعیت‌های داستانی‌ای که آه از نهاد خواننده بلند کند؟ هیجان نفس‌گیر؟ دیگر چه؟ بنویسید از یک داستان چه می‌خواهید و به شما خواهم گفت نابوکوف در کدام داستانش شگفت‌زده‌تان خواهد کرد!

«بازگشت چورب» را، که مجموعه‌ای از داستان‌های نابوکوف است که عمدتا در آغازهای راه نویسندگی به زبان روسی نوشته بوده، آبتین گلکار به فارسی برگردانده و الحق که استادانه هم برگردانده و نشر چشمه در ۱۲۴ صفحه منتشر کرده است.