در دو کتاب قبلی (جلد اول و دوم کتاب «جهان داستان ایران») به داستان نویسان نسل اول و دوم پرداخته بود و از هر نویسنده نام آور این دو نسل، داستان کوتاهی برگزیده بودم و تفسیری بر آن نوشته بودم، قاعدتا این دو کتاب باید دنباله ای داشته باشد تا مسیر رشد و تحول داستان نویسی  نوین ایران را نشان دهد، چون بعد از انقلاب نیز  نویسنده هایی به وجود آمده اند و آثارشان در جامعه ادبی بازتاب یافته است و باید از این نویسنده نیز صحبت کرد تا چرخه ادبیات داستانی نوین  معاصر ایران کامل شود. در مطالعه داستان های زنان نویسنده نسل سوم، اغلب با ویژگی های مشترکی روبه رو میشویم، من به این ویژگی مشترک خاصی زنان داستان نویس نسل سوم، نام آرمان گرایی زنان در قلمرو ادبیات داستانی میدهم که در برگیرنده مبارزه ها  و فعالیت های اجتماعی زنان برای از میان برداشتن تبعیض ها ومحرومیت ها و رهایی از قید و زنجیر سنت مرد پدرسالاری است.