در بخشی از کتاب می‌خوانیم: اگر می‌خواستید رضاخان خوشحال شود، درجه بدهد، مقام بدهد یا پیشنهادی را تصویب کند، بهتر بود قبل از شروع، نام چند ملک را با مشخصات آن مطرح می‌کردید و مطمئن بودید کارتان انجام می‌شود...

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: رضا خان سر جوانان لرستان را قطع می‌کردند و بعد سینی آهنی گداخته شده‌ای را بر روی گردن بریده آن ها می‌گذاشتند تا جنازه چند قدم بدود، سپس بر سر تعداد قدم های آن ها شرط بندی می‌کردند.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: روزی رضاخان به مازندران مسافرت کرد،قرار شد یک روز در بابل توقف نماید. در آنجا بسیاری از مردم بخاطر مصادره املاکشان توسط شاه به گدایی افتاده بودند. شهردار به خاطر اینکه رضاخان گدایان شهر را نبیند آنها را جمع کرد و در حمام عمومی شهر زندانی کرد تا رضاخان از شهر خارج شود؛اما به دلیل بارندگی شدید،رضاخان سه روز در شهر ماند،پس از رفتن رضاخان وقتی درب حمام ها را باز کردند،شصت تا هفتاد نفر به دلیل نرسیدن غذا و نبود هوا از گرسنگی و خفگی مرده بودند. (برگرفته از متن کتاب، منبع کتاب تاریخ ۲۰ ساله،نوشته حسین مکی،نماینده مجلس در زمان پهلوی) محمّدمهدی جمشیدی بورخانی @Mahdi_Borkhani