بررسی نسبت بین علم و دین و جایگاه عقل و علم در فهم مبانی دینی است. در کتاب حاضر ضمن تبیین ماهیت علم دینی و تعریف دین، به بیان مبانی هستی  شناسی و معرفت شناسی دین پرداخته شده و جایگاه عقل و نقل در تفسیر مفاهیم دینی بررسی گردیده است. نگارنده عقل را چراغی افروخته برای فهم دین دانسته و مجموعه عقل و نقل صحیح را مفسر واقعی آن برشمرده است. وی در ادامه به انسان شناسی دینی پرداخته و بایسته های علم دینی و ویژگی های آن را بیان نموده است. در ادامه نگارنده به کاربردهای علوم تجربی و نیمه تجربی در در خدمت به دین و مسائل دینی اشاره نموده و راه حلی برای دینی سازی علوم ارائه نموده و معتقد است که علوم به خودی خود نه الحادی اند و نه الهی و ماهیت آنها بستگی به نوع استفاده شان در تفسیر دین دارد.