من قلم سید بن طاووس را دوست دارم و خدایش بیامرزد. قلمش روح دارد و هر جا خودش مطلبی را نوشته، مطلب به دلم نشسته است. اما در این کتاب، کمتر از خود چیزی نوشته است. نوشته، ولی خیلی کم. 

کتاب، در پنج باب تنظیم شده است و خیلی نباید انتظار نظم کتاب های فعلی را از آن داشته باشیم. حتی من خیلی نشستم فکر کردم که ارتباط مباحث فصل پنج را با موضوع کتاب و موضوع باب حتی پیدا کنم و سخت بود مقداری. 

اما در نهایت، کتاب دلچسبی است. خواندن روایات اهل بیت (ع)، آن هم با قلم سید بن طاووس رحمة الله علیه، واقعا دلنشین است. و این کتاب را نباید به چشم یک کتابی که پس از مطالعه کنار باید گذاشته شود نگاه کرد که کتابی است برای مراجعه. که یادمان نرود، باید خودمان را وزن کنیم.

گاهی به کتاب ترجمه آقای عباسعلی محمودی هم مراجعه می کردم. ترجمه بدی نبود. بدون توضیحات اضافی. کاستی هایی هم نسبت به متن اصلی داشت. یعنی بخش هایی را ترجمه نکرده بودند. حالا شاید نسخه ای که در اختیار داشتند فرق داشته با نسخه ای که من خواندم، ولی به هر حال قسمت های کمی هم ترجمه نشده بود. دیدم که بخشی را مفصل به زبان فارسی و جدای از متن اصلی کتاب، برای بحث محاسبه نوشته اند که البته آن را نخواندم ولی این هم کار خوبی است. در کل ترجمه بدی نبود، روان بود، هرچند که بنظرم برخی قسمت ها را اگر بیشتر توضیح می دادند و از ترجمه فراتر می رفتند، بد نبود. 

کتاب، مناسب محافل تذکر است. جمع خوانی شود و خرد خرد خوانده شود.