گفتمان یکی از مهم‌‏ترین مفاهیمِ اندیشه مدرن در طیفی از رشته‌‏های علوم انسانی و اجتماعی است. این مفهوم با ‏طرز کار زبان هنگام مواجهه ما با جهان و در تعاملات ما با یکدیگر سروکار دارد؛ از این رو، گفتمان صورت‏‌بندی‏‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جوامع ما را می‏‌آفریند و به آن‏ها شکل می‏‌دهد. از منظر زبان‏‌شناسی کاربردی، مطالعه گفتمان مطالعه زبان در عمل است که به بررسی متون در بافت‏‌های اجتماعی می‌‏پردازد. اما از آنجا که زبان با رخدادهای جهان در ارتباط است پس «گفتمان» اصطلاحی است با بار معنایی زیاد که طیفی از معانی را پوشش می‏‌دهد. مطالب کتاب در دو بخش ارائه‏ شده ‏است. بخش اول درباره روش‎های تحلیل و حاوی فصولی است که به کاوش و توصیف رویکردها و موضوعات اصلیِ مطالعه گفتمان می‏‌پردازد. بخش دوم در مورد حوزه‏‌های اصلی مطالعات گفتمان بحث می‏‌کند و به روش‎های مطالعاتی اصلی و موضوعات و یافته‏‌های محوری توجه دارد. نویسنده‏‌های هر بخش برای تشریح نکته مورد نظر در بحثشان مطالعه‎ای موردی می‏‌آورند و منابعی برای مطالعه بیشتر معرفی می‏‌کنند.