هر نماز آغاز یک توبه است اعترافی است متواضعانه با این معنا که ای رحمت واسعه ای مهربان خطای مرا بر من ببخش من برای حفظ فطرت خویش که عنایت و امانت تو بود نزد من قصور ورزیدم.
هستی من امانت پاک و نیالوده ای بود تجلی پاکی حضرت تو بود و من امانت پاک و شکوهمند را ارزان فروختم به آن جفا کردم،نورانیت آن را به ظلمت بدل کردم
اکنون در ساحت قدسی و کبریایی تو سر سجود فرو می آورم توبه می کنم به خاک می افتم تا شاید کبرها و پیرایه هایی که به خود بسته ام فرو ریزد و بار دیگر شایستگی حضور و وصل را پیدا کنم ای بخشنده مهربان و ای روشنایی نامنتهایی از تو می خواهم این گمشده در توهمات را به ساحت نورانی خود راه دهی ای همه رحمت به این گمشده کمک کن تا ستایش او از وحدانیت تو چنان با خلوص و حضور باشد که با ذکر لا اله الا الله این قطره سرگشته و بی پناه بار دیگر به دریای رحمتت متصل و در آن محو و فنا بشود.