کتاب با آن که پس زمینه ی همیشگیِ «بی خداییِ» مرسومِ کتاب های هم ردیفش را داشت ولی کمتر از بقیه به سمت ابتذال صریح رفته بود. و همین نکته، پس از خواندن چند کتاب مبتذل در فضای طنز، بنظرم نکته ی جذابی می نماید. 

بیشتر به نظر می رسید بناست فیلمی از این کتاب ساخته شود که رضایت مدیران سازمان صدا و سیما را جلب کند و ضمنا مردم هم ترغیب به نگاه کردن آن بشوند و در نهایت هم به منتقدین گفته شود: «بیشتر از این رو دیگه نمی شد توی تلویزیون نشون داد و خودتون که می دونید اوضاع چطوریه؟!» و این حرف نه توهین که بیشتر حدس است. حدس در مورد کتاب هایی که من هر چه قدر هم فکر می کنم سر و ته آن را نمی فهمم.

به لحاظ طنز، چند جایی خنده بر لب می آورد و سعی بر حفظِ پس زمینه طنز دارد و در نهایت هم می توان واقعا کتاب را طنز دانست و طنز قشنگی هم بود اما همان ایراد که گفتم. راستش من سر و ته داستان را نفهمیدم که چه؟! به چه می خواست برسد نویسنده؟! شاید هم ایراد از من است.