از بخش درباره زندگی همه را به جز بلیت برگشت سوگل مهاجری دوست داشتم. از داستان‌های خارجی توبیاس وولف و آدیچی را خیلی دوست داشتم و از ایرانی‌ها داستان محمد کشاورز و محمدرضا زمانی را دوست داشتم. روایت‌های داستانی این شماره هم هر سه خوب بودند.  در بخش روایت‌های شغلی خاطرات پزشک زندان جا داشت جالب‌تر باشد که احتمالا ممیزی و سانسور مانعش شده، یک تجربه را هم دوست نداشتم و به نظرم بعضی متن‌ها کاملا بی‌ربط بودند، تعداد متن‌ها هم زیاد و طولانی بودند و خواندن چندتای‌شان حوصله‌سربر بود. پایان خوش این شماره را هم به جز داستان‌های دیدنی کامبیز درم‌بخش دوست نداشتم.