نیما یوشیج کوشش های گاه نارسا و گاه سنت ستیزی را که جبر اجتماعی و فرهنگی نهضت مشروطه برای تحول شعر پدید آورده بود، پس از سال ها آزمون و تامل به سازمان رساند.
ابداعات او شعر را برای بیان معنی های تازه رام و کارآمد کرد و چهره فرسوده از تکرار و عادی شده آن را طراوت و تازگی دارد. این کتاب سعی دارد زمینه های فکری و نظری شعر نیمایی را در حوزه صورت و معنی در مقایسه با شعر کلاسیک بررسی کند و محاسن و معایب آن را بازگوید و شیوه قرائت و فهم و تفسیر آن را از طریق تفسیر نمونه هایی از کمال یافته ترین شعرهای او به دور از کلی بافی های متداول بازنماید.
ت.پ